Ze waren een hele dag weg, die meiden, naar technische bedrijven toe. Tot groot ongenoegen van de brugklasjongens die dit heel onrechtvaardig vonden.

Het ging bij ons thuis zelden over het onderwijs, altijd over leerlingen. Over de Ambonese jongens die op school zaten, met van die mooie achternamen.

Hij denkt dat ik een soort Haagse spion ben, gezonden om te bestuderen wat er allemaal niet goed gaat binnen de school. En dat hij me nu heeft ontmaskerd.

Ik kan niet goed opletten als het me niet interesseert, want ik ben hoogbegaafd. U hoeft mij niet te helpen. Dat doet de hoogbegaafdencoach.

Ik scoorde laag op vervelend doen; volgens de leerlingen van de vijfde ben ik best chill; kun je met me lachen, mopper ik zelden en ben ik nooit uit mijn humeur.

De verwachtingen van ouders en maatschappij van wat een leraar moet doen en kunnen, kunnen onmogelijk allemaal waargemaakt worden.

Het nabespreken van de toets werkte niet. De leerlingen leken maar één doel te hebben: kijken of ik een fout had gemaakt bij het nakijken.

Hoe het orde houden in de klas met ministapjes beter gaat. En hoe een simpele Kahoot al snel tot hilariteit in de klas leidt.

ICT in het onderwijs? Een goede voorbereiding is het halve werk en soms is een goede voorbereiding helemaal niks waard.